Nieuw Zeeland - deel 2

De oversteek met de boot is leuk, het laatste stuk is via inhammen met mooie heuvels. Na aankomst rijden we als eerste naar het noord westen. We gaan naar Abel Tasman, een natuurpark met mooie kusten. De meeste toeristen bezoeken alleen deze kusten, maar wij vinden het ook leuk wat meer landinwaarts een kijkje te nemen. Dit doen we als eerste. Na een vrij lange rit over een spannend smal onverhard weggetje komen we bij een leuke kampeerplaats. Hier blijven we twee dagen en maken een mooie wandeling door een bijzonder bos waar veel bomen volledig bedekt zijn met mos. We wandelen naar een gigantische, natuurlijke schacht. Uiteindelijk kunnen we niet goed in de schacht kijken, omdat dat een beetje te gevaarlijk is. Het is er stil en we horen alleen een exotische vogel zijn roep doen die wordt weerkaatst op de gigantische wanden van de schacht. Hierna rijden we naar de kust en stappen op een watertaxi. We zien (erg kort) wat zeehonden op rotsen en passeren het wat teleurstellende “Split Apple”, een rond rotsblok dat doormidden is gespleten. Het varen met dit bootje is genieten. Na een aantal dagen met minder goed weer is het vandaag weer eens een stralende dag. Vanaf het bootje kunnen we de prachtige stranden goed zien. Na deze rit worden we op een strand afgezet en maken een wandeling naar een ander strand waar we weer worden opgepikt door de watertaxi. Deze wandeling is weer leuk. We lopen via jungle over prachtige stranden en hebben tal van mooie uitzichten. We zien verschillende mensen die hier met bepakking lopen en een meerdaagse tocht maken. We zijn zo enthousiast dat we dit ook wel zouden willen doen, maar we gaan door. We hebben namelijk nog zoveel andere dingen die we willen zien. Na Abel Tasman rijden we richting de westkust. We stoppen kort bij het plaatsje Richmond. Toevallig start hier net een kerstparade. Tussen de locals nemen wij plaats aan de rand van de hoofdstraat in het dorp. De parade doet ons denken aan een caravals optocht gekruist met de optocht van de heideprinses in Ede. Vrachtwagens maken reclame, kinderen laten hun zelfgemaakte versieringen zien, hier en daar zien we een komische act en is er muziek. Het is inmiddels Sinterklaas in Nederland en ook wij vieren dat dit jaar. We hebben afgelopen weken voor elkaar verschillende cadeautjes gekocht bij kringloopwinkels die we zijn tegen gekomen. ‘s Avonds hebben we pakjesavond met zelfs pepernoten en chocolade munten. Van Lieke en Michiel hebben we bij vertrek ook een cadeautje gekregen om open te maken met Sinterklaas. Het is een gigantische chocolade munt waar we heerlijk van hebben gepeuzeld. De volgende dag rijden we door naar de Pancake Rocks. (pannenkoek rotsen) Bij deze kustrotsen maken we een korte wandeling om deze spectaculaire rotsen te bekijken. De zee is hier erg woest en ook indrukwekkend. Wanneer we verder naar het zuiden rijden, rijden we via een zeer mooie kustweg. Hier kan wat ons betreft The Great Ocean Road in Australië een puntje aan zuigen. Na bijna elke bocht verschijnt er wel een prachtig strand met ruige rotsen in een woeste zee. Deze autorit is een genot. Bij Greymouth maken we een stop. We willen vanuit hier graag een treinrit maken naar Arthur’s Pass. Dit schijnt een super mooie treinrit door de bergen te zijn. Helaas slaat het weer om en trekt alles potdicht. De vooruitzichten zien er niet best uit dus moeten we even goed nadenken of we deze (dure) treinrit willen doen. Het weer lijkt ook roet in het eten te gooien voor onze plannen verder in het zuiden, waar we graag mooie gletsjers willen bekijken. Na zwaar denkwerk besluiten we onze reisplannen compleet om te draaien en nu eerst verder naar het zuiden te gaan via de oostkust. We hopen dan dat we wanneer we weer via de westkust naar het noorden rijden beter weer zullen hebben. We besluiten niet de trein te pakken, maar gewoon de pas te rijden met de auto. Dit scheelt een hoop geld en de route blijkt bijna hetzelfde te zijn. Via de pas willen we nu naar het oosten rijden, naar de stad Christchurch. De autorit naar Arthur’s Pass is mooi, maar door de zware bewolking zijn de uitzichten beperkt. We zijn blij dat we de trein niet gepakt hebben. In Arthur’s Pass willen we tanken, maar bij aankomst blijkt dat de benzine van het tankstation op is. Het eerst volgende tankstation is 90km verderop. Mooie boel is dat! Onze tank is behoorlijk leeg en we durven niet verder te rijden. Het tankstation wordt pas morgenmiddag opnieuw gevuld, dus plots moeten we hierdoor een extra nacht in Arthur’s Pass blijven. We besluiten wat luxer te overnachten. We nemen uiteindelijk een privé kamer met een heerlijk bed. Dat is toch wel even lekker na weken in de auto geslapen hebben. We kunnen tevens weer even lekker douchen, onze apparatuur opladen en een was draaien. Kortom, we zijn niet rouwig om deze onverwachtse ontwikkeling. Nu we extra tijd doorbrengen in Arthur’s Pass besluiten we ondanks het matige weer toch wat wandelingen te maken. Af en toe klaart het weer op en hebben we mooie uitzichten en zien we hier en daar toppen met sneeuw. Ook bezoeken we nog wat mooie watervallen en pakken een nieuwe geocache. Rond Arthur’s Pass leven kea’s. Deze papegaaien zorgen voor redelijk wat overlast. Ze trekken de rubberen isolatiestrips uit auto’s los en slopen de bekabeling bovenop telefoonhokjes. Wij zien zelf hoe een schurkerige kea stiekem een winkeltje binnenloopt en een moment later naar buitenvliegt met een Twix. Kleine boefjes zijn het.
Nadat onze tank weer gevuld is gaan we verder richting Christchurch. Christchurch is een paar jaar terug getroffen door een flinke aardbeving met letterlijk duizenden naschokken. De stad lag volledig in puin en men is nog altijd druk bezig met het herstellen van de schade. Het winkelcentrum is verwoest en als tijdelijke oplossing zijn zeecontainers op speelse wijze neergezet waar winkeliers hun nieuwe intrek in hebben gevonden. Het is een grappig geheel, maar sfeervol is het toch niet vinden wij. Na een wandeling in een mooi park rijden we naar een kabelbaan die ons een mooi uitzicht biedt op de omgeving.
De volgende dag rijden we naar Akaroa, vlakbij Christchurch. In dit kleine plaatsje aan de oostkust besluiten we met dolfijnen te gaan zwemmen. Er leven hier Hector dolfijnen, de kleinste soort dolfijnen die erg zeldzaam is. Het water is hier behoorlijk koud, maar gelukkig krijgen we een super dik duikpak aan en is het net te doen. We zien verschillende dolfijnen rond de boot zwemmen, maar geen van de dieren heeft echt interesse in ons en wil met ons zwemmen. Uiteindelijk is daardoor de trip meer dolfijnen kijken dan met ze zwemmen. Ook leuk, maar toch ook een lichte teleurstelling. Gelukkig erkent het tour bedrijf dit zelf ook en geeft ons een deel van ons geld terug. Na het dolfijnen gebeuren springen we weer in de auto en rijden richting Lake Tekapo. Ook dit is weer een mooie rit, waarbij we de bergketen in het westen op ons af zien komen. Bij Lake Tekapo stoppen we kort bij een beroemd kerkje. Hierna rijden we nog een klein stukje verder naar Lake Pukaki. Hier vinden we een kampeerplaats aan het meer. Het uitzicht is werkelijk fenomenaal. Het meertje is super blauw. Zo blauw dat het bijna nep lijkt. Aan de andere kant van dit grote meer zien weer verschillende bergen, met echt als koning hiertussen Mount Cook. Deze berg is prachtig. Een grote hoekige witte punt, net wat groter dan de rest. Al ontspannend bij de auto zien we een mooie zonsondergang. Mount Cook ligt hierbij mooi in de zon, en na zonsondergang is de berg roze gekleurd. Het is net een schilderij. Visueel echt een hoogtepunt tot nu toe! Het blijkt dat we veel geluk hebben gehad met het weer, want de volgende dag is alles anders. Een dikke wolkenstapel verstopt de mooie bergen en al gauw begint het te regenen. Ondanks het slechte weer rijden we toch richting Mount Cook in de hoop deze berg van dichterbij te kunnen zien. Helaas kunnen we niks zien door de wolken. Ondanks het weer hebben we hier en daar wel mooie vergezichten over grote kale vlaktes omringd door bergen. Mount Cook zien we dus niet meer en we zullen het moeten doen met het droomachtige beeld van gisteren. Met het slechte weer zijn we niet blij want we willen graag sterren kijken vannacht. Deze regio is namelijk vrij van lichtvervuiling en daarmee een van de beste plekken om dit te doen. We informeren bij het bureau waar we het sterrenkijken geboekt hebben of het nog door gaat, maar omdat het weer erg wisselvallig is kunnen ze ons geen uitsluitsel geven. De tour begint pas laat en uitsluitsel wordt ons 5 minuten van te voren gegeven. Licht nerveus wachten we dus maar af. Helaas wordt de trip geannuleerd. We proberen nog een latere tour, maar ook die gaat niet door vanwege het weer. Het is inmiddels na middernacht en teleurgesteld gaan we terug naar de camping. Dit feest gaat helaas niet door.
De volgende dag rijden we weer verder naar het zuiden en terug naar de oostkust. We gaan pinguïns kijken in Oamaru. Goed ingepakt tegen de kou nemen we in de schemering plaats op een tribune op het strand bij de zee. We hopen hier de kleine blauwe pinguïns te zien. Dit is de kleinste soort die ongeveer 30cm groot wordt. Na een korte introductie van de gids moeten we allen stilletjes afwachten. Geluid en ook licht kan de dieren laten schrikken. Helaas is foto’s maken dan ook verboden. Dit is overigens voor de aanwezige Aziaten een verbod dat ze niet (willen?) begrijpen. Haast dwangmatig pakken ze toch even snel hun camera om toch even foto’s te maken. Gelukkig zijn de aanwezige gidsen hier op bedacht en houden iedereen streng in de gaten. Iedereen kijkt licht gespannen naar de zee. Het duurt vrij lang, maar dan komen de eerste groepen pinguïns als een soort vlotten op de golven aan dobberen. Bij het strand aangekomen zien we hoe ze snel uit het water komen en tussen de rotsen door naar hun broedholen rennen. Het is een mooi gezicht. De kleine pinguïns zijn wat onhandig op het land en struikelen regelmatig. Sommige zijn wat te traag en kunnen niet met hun groep meekomen. Deze pinguïns wachten dan op de volgende groep. Uiteindelijk zien we wel 150 pinguïns het strand op komen. Weer echt leuk om zo een kijkje te kunnen nemen in de natuur zonder de boel te verstoren.
De volgende dag rijden we naar Portobello, bij de plaats Dunedin. Hier gaan we een andere soort pinguïn proberen te spotten. Hier hopen we de zeer zeldzame Yellow eyed penguin te zien. Op deze locatie zijn ze gelukkig beschermd. Via een uitgegraven gangenstelsel lopen we naar verschillende kijkhutten waar we enkele van deze mooie pinguïns kunnen zien en fotograferen. Het is een heel andere beleving dan gisteren, waar de pinguïns eigenlijk vanzelf met tientallen tegelijk aan onze neus voorbij kwamen marcheren, maar ook dit vinden we een leuke bijzondere ervaring. Vanuit Portobello rijden we weer verder naar het zuiden. We maken een stop bij Nugget Point. We hopen hier Elephant seals te zien (een soort zeehonden met een slurfje) vanaf een weer prachtige klif. Dit klif lijkt een beetje op Cape Reinga, waar we eerder zijn geweest. Elephant seals zien we helaas niet, wel zien we weer een heleboel zeeleeuwen die met elkaar lopen te stoeien. We zien er ook enkele heerlijk ontspannen door het water glijden. Onze volgende bestemming in Nieuw Zeeland zijn de fjorden. Dit uitgestrekte gebied ligt helemaal in het zuid-westen van het land. We rijden eerst naar Doubtful Sound. Hier maken we een mooie dagtocht op een boot door de fjorden. Het weer is zeker aan het begin van de dag matig. Het waait super hard dus we pakken ons goed in. We zien er belachelijk uit (zie foto Else), maar krijgen het zo niet koud! De fjorden zijn erg mooi, maar Tom had meer watervallen verwacht (zoals hij dat in Noorwegen ooit heeft gezien). Bijzonder aan Doubtful Sound is dat het nog bijna ongerepte natuur is. Onze boot is de enige die er rondvaart en er zijn geen gebouwen of wegen te vinden. Op een gegeven moment legt de kapitein de boot stil en verzoekt ons allen stil te zijn. Pas dan merk je hoe heerlijk rustig het er is. We horen vogels kwetteren over het water en verder...niks. Op de terugweg komen we plots een groep dolfijnen tegen. Verschillende dolfijnen springen bij de boot uit het water. Super gaaf!
De volgende dag gaan we naar Milford Sound, een bekendere fjord. We hebben gelezen dat de weg hier naar toe erg mooi is, dus we nemen de tijd. En dat is maar goed ook. De weg is inderdaad prachtig. Om de paar kilometer maken we wel even een stop om van het uitzicht te genieten. Over 90km doen we wel 4 uur, maar dat is in dit geval alleen maar goed. Helaas moeten we bij verschillende stops ons een weg banen door de busladingen fotograferende Aziaten. Bij Milford Sound gaan we weer met een boottocht mee. We zien duidelijke verschillen met de fjorden van gisteren. Al met al zijn wij het meest enthousiast over Milford Sound. De bergen en rotswanden lijken hier ruiger en steiler te zijn. Ook zien we hier veel meer watervallen. Enkele hiervan zijn flinke jongens van meer dan 150 meter hoog. Bij een van de watervallen worTe Anaudt de boot met de punt heel dichtbij gebracht. Met een extra regenjas gaat Else er stoer in staan en wordt kleddernat. Tom maakt van wat verder weg foto’s van het tafereel, maar wordt ook behoorlijk nat. De camera is bijna verzopen. Gelukkig zijn we met de harde wind snel genoeg weer droog.
Morgen rijden we via Queenstown naar de westkust. We rijden dan richting de gletsjers. Hopelijk hebben we eerder bij Arthur’s Pass de juiste beslissing genomen en zit het weer dit keer mee!