Vietnam

Na een lange, lange reis van 26 uur komen we eindelijk in Ho Chi Minh (Vietnam) aan. Direct buiten de aankomsthal van het vliegveld worden we overspoeld door honderden mensen die naar ons roepen en van alles aan bieden. Gelukkig staat er iemand tussen met een bordje waarop onze naam staat. We maken namelijk gebruik van de taxi service van het hostel. Al snel laten wij de hectiek achter ons en zitten we rustig in de taxi op weg naar ons hostel. Al relaxed zittend in de auto kijken we naar buiten. Wat we daar allemaal zien is toch weer een feest van herkenning: duizenden scooters, honderden kraampjes, overal mensen, puinhopen etc. O ja, zo was het in deze Aziatische landen! Na zo’n 20 minuten rijden komen we bij ons hostel in een toeristisch stuk van de stad. Voor een prikkie hebben we een fijne kamer met eigen badkamer. Dat is wel lekker na het dure Nieuw-Zeeland. Uiteraard zijn we weer gesloopt van de reis. Bovendien hebben we last van het tijdsverschil. We gaan dus snel lekker op bed liggen en doen een tukkie.

Ons oorspronkelijke plan is om de laatste weken te relaxen op een zonnig eiland. Door alles wat we zien in de stad en door het lezen in onze Lonely Planet worden we helemaal enthousiast en twijfelen we of we toch niet het land willen verkennen.We bedenken allerlei routes door het land, maar doordat nog we nog steeds echt geradbraakt zijn weten we geen knopen door te hakken. We blijven daardoor eerst wat dagen “hangen” in Ho Chi Minh. We vermaken ons echter uitstekend. We doen een wandelroute door de stad, gaan mee met een fiets-tuctuc, bezoeken een museum en een grote markthal. Ook gaan we naar een voorstelling die in Vietnam erg beroemd is. Tijdens de voorstelling worden met allerlei poppen verschillende scenes gespeeld. De poppen bevinden zich in een groot waterbassin, waarin de poppenmeesters zich verborgen houden. Links en rechts van de waterbak zitten artiesten die muziek maken en de stemmen van de poppen inspreken. Alles is in het Vietnamees, dus wij begrijpen er niet veel van, maar we vinden het toch echt leuk. De poppen zijn erg goed gemaakt, worden knap gehanteerd en ondanks de taalbarrière zijn sommige grappen universeel te begrijpen. We vinden het ook leuk om in het drukke toeristische straatje op terrasjes te zitten en gewoon te kijken naar alles dat voorbij komt. We kijken soms onze ogen uit!

Na (te) lang wikken en wegen besluiten we toch niet heel Vietnam door te reizen en ons te beperken tot het zuidwesten van het land. We doen vanuit Ho Chi Minh 2 verschillende trips. Op de eerste trip bezoeken we de Cu Chi tunnels. Hier leren we veel over de Vietnam oorlog of zoals de Vietnamezen het noemen: The American War. We zien verschillende gruwelijke vallen die gebruikt werden en leren over verschrikkelijke martelpraktijken uit die tijd. Dit is natuurlijk niet leuk, maar we vinden het wel goed om iets over deze heftige geschiedenis van dit land te leren. Wat iets leuker is zijn de tunnels. De Vietnamezen hebben tijdens de oorlog honderden, eindeloos lange, tunnels gegraven om zich te kunnen verstoppen voor vijandelijke soldaten en bommen. We leren dat duizenden mensen soms weken aan een stuk in deze gangenstelsels hebben geleefd. We kunnen zelf ook 60 meter door de gangen kruipen. Dit valt echt vies tegen, omdat de gangen super nauw en erg benauwd zijn. Leuk om zo een indruk te krijgen hoe het moet zijn geweest.

Onze tweede trip brengt ons in 2 dagen naar verschillende locaties langs de Mekong rivier. We bezoeken een wat tegenvallende drijvende markt, een werkplaats waar lekkernijen gemaakt worden, een tempel en een mooi natuurgebied waar we met een klein bootje een tochtje maken.

Maar eigenlijk zijn al deze attracties niet per se het hoogtepunt van deze trips. Het reizen met de bus en het kijken naar alle bizarre en vreemde dingen is minstens net zo leuk. Een greep uit de dingen die we hebben gezien:
- Brommers met een rek achterop waaraan zo’n 50 zakjes water hangen met een goudvis erin
- Mensen die letterlijk liggen te slapen op hun scooter
- Tafels in restaurants die worden “schoon” gemaakt met een plumeau
- Bezorgdiensten voor eten, waarbij men op een scooter een dienblad met soep komt brengen
- De snelweg wordt “schoon” gemaakt door alle rotzooi over de vangrail te scheppen
- Allerlei winkeltjes waar soms bizar specifieke zaken worden verkocht. Bijvoorbeeld een winkel met niets anders dan beveiligingscamera’s of lantaarnpalen
- Bizarre zaken die per scooter vervoerd worden. Bijvoorbeeld 6 meter lange luxaflex, trappen, blokken piepschuim, glasplaten, een gigantisch blok ijs en honderden eendenballonnen.
- Bizar weggedrag. Scooters die over de stoep rijden omdat de weg te vol is. Inhaal acties waarbij wij ons hart vasthouden etc.

Tijdens deze trips realiseren wij ons dat dit het sterke punt is van dit land. (Voor zover wij het gezien hebben :)) Onze ervaring in Vietnam qua dieren en landschap is minder dan Australië en Nieuw Zeeland, maar is bijzonderder qua cultuur.

Na deze trips is het tijd om ons richting het eiland Phu Quoc te begeven. We reizen eerst naar het kustplaatsje Ha Tien. Dit doen we met een slaapbus. In deze bijzondere bussen zitten geen gewone stoelen maar een soort liggende zetels. Bij het instappen moeten de schoenen uit en krijgt iedereen een dekentje om onder te slapen. Het slapen lukt uiteraard niet goed want er wordt flink veel getoeterd en geremd door de buschauffeur. Daarnaast zijn de stoelen gemaakt voor Aziaten, waardoor deze eigenlijk net te klein zijn voor Tom. Ons in alle mogelijke bochten wurmend proberen we toch een paar uurtjes te slapen.

We verblijven een paar dagen in het niet erg sfeervolle Ha Tien voordat we de ferry nemen naar Phu Quoc. Phu Quoc is de eindbestemming van onze grote reis. Vanaf hier zal er alleen nog de weg terug naar huis volgen. Op dit eiland hebben we 8 dagen om totaal te ontspannen. En dit doen wij optimaal. We liggen de hele dag op strandstoelen onder een parasol en duiken af en toe heerlijk de zee in voor verkoeling. We eten bij allerlei verschillende tentjes en drinken gezellig wat biertjes en cocktails. We doen geen tripjes, verkennen het eiland niet en zelfs niet het nabije stadje. Het hoeft niet meer voor ons, we zijn tevreden met alles wat we al gedaan en gezien hebben. We reflecteren regelmatig op onze fantastische reis, maken plannen voor de toekomst en doen verder he-le-maal niks...heerlijk.