Australie - deel 1

Na een lange reis landen we 's ochtends vroeg te Darwin, Australie. Bij het verlaten van het vliegveld missen we net de shuttlebus naar de stad. We moeten daardoor wachten op het landen van een volgende vlucht waarvoor weer een bus zal rijden. Wachten hebben we echter deze reis al flink geoefend, dus dat is voor ons geen enkel probleem. Heerlijk nemen we plaats op het trottoir. Langzaam wordt het licht. Om 7 uur komen we vermoeid aan bij ons hostel. Check-in tijd is pas om 2 uur 's middags, maar gelukkig mogen we direct al naar onze kamer. Zoals inmiddels het ritueel dicteert crashen we eerst neer op ons bed. We slapen tot 's middags. Dan maken we een korte verkenningstocht door het plaatsje Darwin. We vinden dat Darwin niet echt een gezellige uitstraling heeft. Het praktische gaat hier duidelijk boven het esthetische. We lopen via een winkelstraatje richting de haven. Hier ontdekken we een klein strandje waar we even lekker in het zonnetje zitten. Naast dit strandje is een zwembad met golfslagbad. Voorzichtig verkennen we ook een beetje de prijzen van restaurants en mogelijke tripjes in de omgeving. Van de prijzen schrikken we toch wel even. We zullen echt moeten omschakelen voor dit land! Standaard uit eten zit er echt niet meer in. We gaan daarom direct naar de supermarkt om boodschappen te doen. Dit scheelt echt een heleboel geld en het smaakt uitstekend. Bij ons hostel zit een keuken waar we ons avondmaal prepareren. De volgende dag nemen we een heerlijke duik in het zwembad. De golven zijn behoorlijk hoog waar we heerlijk op dobberen. Aan het einde van de middag bedenken we dat we ons niet ingesmeerd hebben en lopen als twee rode kreeftjes terug naar het hostel. Daar moeten we hier duidelijk ook beter op letten! Na wat rondvragen en calculeren besluiten we een auto te huren om twee nationale parken te ontdekken. We hebben het plan om in 4 dagen Kakadu park en Litchfield park te gaan bekijken. We gooien onze grote backpacks achterin de auto, heerlijk om die zo even een paar dagen kwijt te zijn en toch alle spullen bij te hebben! In Australie rijdt men links, dus dat is wel even spannend! Dapper kruipt Tom als eerste achter het stuur. Voorzichtig rollen we met de auto het parkeerterrein van het verhuurbedrijf af. Met zweet handjes en oksels worden de eerste tientallen meters afgelegd, maar alles gaat goed. Samen kijken we steeds goed waar het verkeer allemaal vandaan komt en waar we zelf heen moeten rijden. We rijden in een automaat (ook een primeur), wat het toch allemaal iets eenvoudiger maakt.
Net als we een beetje beginnen te ontspannen en denken lekker onderweg te zijn komen we tot de ontdekking dat we verkeerd rijden. Ergens hebben we een afslag gemist. Terug dus! Maar het maakt niet uit, we hebben de tijd aan ons zelf. Al gauw komen we de eerste “road-train” tegen. Dit zijn vrachtwagens met wel 4 aanhangers, super lang dus! Onderweg naar Kakadu park maken we een stop bij een krokodillen cruise. Hier gaan we met een klein gezelschap met een bootje een rivier op om krokodillen te bekijken. De krokodillen worden gevoerd met vlees aan een stok. Op deze wijze kunnen de toeristen goed zien hoe geweldig krokodillen uit het water kunnen springen. Ondanks dat we lichte bedenkingen hebben bij dit soort toeristische attracties lijkt deze het wel op een verantwoorde wijze te doen. Indrukwekkend is het in ieder geval wel! Bij de start van de cruise wordt duidelijk gemaakt dat iedereen ten alle tijden zijn/haar hoofd en ledematen binnenboord moet houden. En dit blijkt geen flauwekul, want de krokodillen kunnen meters hoog het water uitspringen. Daarnaast wordt verteld dat krokodillen net spoken zijn. Door slechts 5 cm onderwater te gaan kan een krokodil volledig uit ons zicht verdwijnen. De krokodil kan ons echter heel goed lokaliseren via onder andere het voelen van trillingen. We verbazen ons over de hoeveelheid krokodillen die we zien. Ons wordt verteld dat er echter nog 5 maal zoveel krokodillen onzichtbaar onder water zitten. Aan het einde van de trip bezoeken we nog even de koning onder krokodillen in dit gebied. Deze 6 meter lange krokodil heet Hanibal en is wel 100 jaar! Vorige week heeft hij nog een krokodil van 3 meter opgevreten! Een echte badass dus!

Na dit uitstapje is ons duidelijk dat we echt NOOIT ergens zomaar het water in gaan de komende dagen. Na nog enkele uren rijden komen we aan in het park. Het park bestaat grotendeels uit “bush”. Dit zijn dorre gebieden met veel struiken en kleine boompjes. Ook is er een moeras gebied waar we veel mooie watervogels zien vanuit een vogelkijkhut en een boot. We besluiten nog een korte wandeling te maken door een stuk jungle. Dankzij de krokodillen cruise en de vele waarschuwingsborden is Else doodsbang. Bij elk klein geritsel in de struiken springt ze verschrikt op. Tom probeert Else gerust te stellen dat dit pad duidelijk voor toeristen is aangelegd. In de loop van de wandeling kan Else iets meer ontspannen en van de mooie omgeving genieten. Tijdens deze wandeling en later bij een schooltje zien we duizenden vleermuizen in bomen hangen. Erg leuk, maar ze stinken vreselijk! We kamperen in onze tent en eten vooraf ingekocht eten.

In Kakadu park zien we erg veel mooie natuur. Een hoogte punt is Ubir. Een grote rots waar we opklimmen om naar de zonsondergang te kijken. Het is een prachtig uitzicht zo over dit uigestrekte natuurgebied. Na de zonsondergang rijden we naar de camping om voor de nacht de tent weer op te zetten. Uiteraard is het donker, maar door de autolampen op de tent te schijnen lukt het prima. Helaas trekt dit ook de aandacht van duizenden muggen, die ons helemaal KAPOT steken. De volgende morgen gaan we vroeg uit de veren om te proberen wallaby's (een soort kleine kangoeroes) te zien. We komen een park ranger tegen die ons naar een goede plek brengt om deze dieren te spotten. En jawel, we zien kort deze schichtige dieren. Tom heeft gelezen over een mooie plek waar we kunnen zwemmen met een mooi uitzicht. Deze plek blijkt echter aan het einde van een 30km lange onverharde weg te zijn. In ons autohuurcontract staat dat we niet van de verharde wegen af mogen. Toch proberen we voorzichtig deze weg te nemen. De weg blijkt een wasbord patroon te hebben dat ons auto'tje vreselijk laat trillen. Al snel rijden we stapvoets en blijkt dit veel te lang te gaan duren. Helaas moeten we dit mooie plekje laten schieten. De volgende dag rijden we weg uit Kakadu park en rijden na enkele uren Litchfield park binnen. Hier zien we geweldige termietenheuvels. Enkele zijn wel 5-6 meter hoog. Ook bezoeken we mooie uizichtspunten en een waterval waarbij we alsnog een lekker verkoelende duik kunnen nemen.
De volgende morgen rijden we weer naar Darwin. Bij het inleveren van de auto hebben we er een kleine 1000 km op zitten! Terug in Darwin verblijven we in hetzelfde hostel als eerst. Na wat wikken en wegen besluiten we met de grote Greyhound bus richting Alice Springs te rijden, om daar een driedaagse tour te doen met een organisatie.

De busreis is een dikke 1500km en duurt 22 uur. Al met al valt ons de reis mee. We lezen wat, internetten wat, slapen wat en voila we zijn er bijna.
Bij aankomst in Alice Spings worden we door een vlot mannetje een bookingskantoor ingeloodst. Na een kort overleg boeken we een drie daagse trip naar o.a. Uluru, de welbekende rode rots die midden in Australie te vinden is. Bij ons hostel doen we weer een wasje. Deze is zo droog met het droge hete weer. We hebben een extra dag in Alice Springs om bij te komen van de busreis. We lopen een rondje door het opnieuw niet erg aantrekkelijk ogende stadje en beklimmen een heuvel die ons een mooi uitzicht op de omgeving geeft.

De volgende morgen moeten we vroeg uit de veren, want we worden al om 5:30 opgehaald. Onze gids (Steve) is een sympathieke man van rond de vijftig die onze groep soms wel als sergeant instrueert. Waar wij hard om moeten lachen is dat Steve erg informeel en soms wat grof is naar de mensen. Waar de meeste gidsen in onze ervaring beleefd en netjes zijn, noemt Steve je gewoon (gekscherend) een "Dick head" en "Bastard".
Steve neemt ons en de 19 andere toergenoten als eerste mee naar Kings Canyon. Hier maken we een wandeling naar een mooie kloof. Voor we hier aan kunnen beginnen wil Steve eerst zien dat iedereen genoeg water bij heeft, anders mag je niet mee. Door de hitte is uitdroging een serieus gevaar. Iedereen moet daarom 1 liter water per uur drinken. Na de wandeling gaan we richting onze verblijfplaats voor de nacht. Na een paar uur rijden zet Steve harde rock muziek aan en draait het busje waar we in zitten een zandpad op. Steve begint als een idioot te scheuren, waardoor alles en iedereen door de bus rolt. Met een flinke schuiver brengt Steve het busje tot stilstand en brult door de bus: "Welcome to bushcamp!"

Vannacht slapen we onder de blote hemel in "swags". Dit zijn een soort slaapzakken gemaakt van erg stugge stof waar je met je eigen slaapzak in moet gaan liggen. Na wat eten en drinken rond een groot kampvuur is het tijd om te gaan slapen. Steve geeft instructies hoe we de swags moeten gebruiken en hoe we om moeten gaan met de wilde dieren. Wilde dieren? Oeps. Daar hadden we nog niet bij stilgestaan. Hier in de omgeving blijken Dingo's (een soort wilde honden), giftige slangen en spinnen te zitten. De dingo's blijken niet zo'n probleem te zijn, maar voor de slangen en spinnen krijgen we serieuze instructies. Steve vertelt dat slangen aangetrokken worden door onze lichaamswarmte. Wij en onze groepsgenoten trekken wit weg. Gelukkig blijkt dat we iets kunnen doen om te voorkomen dat slangen bij ons in de swag kruipen. Steve laat zien dat we met een schep een soort kleine greppel rond onze swag moeten maken. Dit moet slangen tegenhouden. Voor de wolfsspinnen moeten we zout in de greppel strooien. Als toppunt tijdens deze instructies loopt er een baby wolfsspin over de swag van Steve. En vergis je niet. Deze baby is zo groot als een hand! Lijkbleek begint iedereen zijn swag uit te rollen voor de nacht. Else én Tom hebben het er eigenlijk totaal niet op, maar ja wat moeten we anders? We ritsen de swag en onze slaapzak zo ver dicht dat alleen onze ogen nog bloot liggen om naar de sterrenhemel te kijken. De sterrenhemel is hier namelijk prachtig, doordat er totaal geen lichtvervuiling is. Wanneer het kampvuur begint te doven kunnen we zelfs de melkweg als witte nevel aan de hemel zien.

Uiteraard hebben we een onrustige nacht. Ook onze groepsgenoten slapen slecht, want we horen af en toe vrouwen én mannen verschrikte kreten slaan. De volgende morgen moeten we er (gelukkig?) alweer om 5 uur uit. We bezoeken deze dag Kata Tjuta, een stel koepelvormige rotsblokken. Erg mooi! Steve geeft veel achtergrond informatie over de Aboriginals. Dit vinden we erg interessant want wij weten eigenlijk niks van dit volk. 's Avonds rijden we bij zonsondergang naar een punt dat uitkijkt op Uluru, de grote rots en hoofdattractie van deze trip. Door de ondergaande zon veranderd de rode rots van kleur. Van rose/rood naar bloedrood naar donkerrood en bruin. Een prachtig gezicht waar Tom uiteraard weer tig foto's van neemt. Deze nacht slapen we opnieuw in de SWAG, maar nu op een soort camping waardoor we ons een stukje veiliger voelen. Op de derde en laatste dag van de trip bezoeken we dan eindelijk Uluru. Al rijdend naar de rots zet Steve sfeervolle Aboriginal muziek op. Bij Uluru maken we een wandeling rond de rots. Het is een bijzonder gevormde rots die ons doet denken aan een gigantische klont kaarsvet. Het contrast met de omringende bijna volledig platte landschap is ook bijzonder. Na vele uren rijden komen we terug in Alice Springs. Hier gaan we met z'n alle nog wat eten en flink wat drinken. Met name Steve is niet te houden en gaat helemaal los. De ene na de andere Tequilla shot wordt aangesleept en al gauw moeten wij afhaken. Er wordt hard gelachen en het is erg gezellig. Steve onthult tijdens de avond dat de greppel en het zout totaal onzin was! Slangen en spinnen trekken zich daar echt niks van aan! Hard worden we uitgelachen en "Dick heads" genoemd. Uitgeput duiken we 's nachts in bed. Ook dit avontuur was weer erg vermoeiend, maar ook geweldig leuk!
Aan bovenstaande avonturen zit helaas wel nog een negatief randje en dat zijn de vliegen. Tijdens zowel Kakadu als de trip naar Uluru zijn we overdag CONTINU en OVERAL door vliegen belaagd. En dat is geen pretje. De vliegen proberen namelijk CONTINU in je ogen, neus, oren en mond te kruipen. Om gek van te worden! UIteindelijk hebben we ons hoofd met sjaals ingepakt en zelfs een vliegennetje gekocht.

Na een dagje rust in Alice Springs gaan we morgen weer verder naar het zuiden met de grote bus. Onze volgende stop is Cooper Pedy, een stadje dat bekent staat om zijn vele opaalmijnen.