Een heftige start

Na een erg leuk afscheid met de familie op het station in Arnhem beginnen we nu dan eindelijk aan onze grote reis. We zijn ingestapt in de ICE richting Oberhausen. Dit ligt vlak over de grens in Duitsland. Oftewel na de laatste wuif naar de familie draaien we de bocht om en kunnen we weer uitstappen. Dit uitstappen is echter nog niet niks. Bij het binnen rijden van het station Oberhausen beginnen verschillende mensen hun tassen te pakken, zo ook wij. Bij het uitstappen zijn een stuk of vier jongens voor ons die niet echt opschieten. Daarna stapt Else uit. Tom wil daar achteraan uitstappen, maar PIEP! PIEP! PIEP! De deuren gaan dicht. Tom denkt die deuren maak ik zo weer open met het knopje....maar nee, ze zitten echt potdicht. Knopje kapot? Verkeerde knopje? Wat is er aan de hand? Tom kijkt door het raampje naar buiten en ziet een in paniek zijnde Else staan. Else roept: "Alle deuren zijn dicht!! De trein gaat weer vertrekken!" Nu krijgt ook Tom het Spaans benauwd. Else wijst naar rechts, daar is nog een deur open bij de conducteur. Tom zet het op een lopen door de trein. Dadelijk rijdt de trein weg! Als een bulldozer ragt Tom door de coupes heen. Doordat de tent op zijn rugzak te ver uitsteekt weet Tom alles en iedereen te raken. Buiten rent Else naar de conducteur, ze is Tom hierbij uit het oog verloren. Waar is hij nu?! Nog meer in paniek laat Else (totaal onverantwoord) al haar tassen spontaan vallen en begint terug te rennen om Tom te zoeken. Tom drukt onder het rennen op alle knopjes van alle deuren die hij tegenkomt, maar niks gaat open. "De trein moet nu elk moment gaan rijden!" denkt hij in paniek. Gelukkig ziet hij een stuk of vier treinmedewerkers. " I need to get out!!" roept Tom terwijl hij als een wilde aan komt stampen. Spontaan worden alle medewerkers woedend en roepen: "Sie mussen aussteigen!! Raus!" Geërgerd roept Tom terug: "I know, but doors are closed!", en dendert hen voorbj. Toen ziet Tom de nog open deuren en springt naar buiten, nu kan hij Else nergens vinden op het perron. Zou ze misschien weer ingestapt zijn om hem te zoeken?! Gelukkig verschijnt ze al gauw. Alles is toch nog goed gekomen....

Nog geen uur onderweg en alles is al bijna in het honderd gelopen! Hier moeten we wel even van bijkomen! En natuurlijk wat wijze lessen leren voor het verdere verloop van onze reis. Op het troosteloze station in Oberhausen hebben we hier gelukkig de tijd voor. Terwijl de zon ondergaat rijdt de trein richting Warschau binnen. Al snel hebben we onze coupe gevonden. Onze eerste slaaptrein! Heerlijk genietend kijken we nog een paar uurtjes naar buiten. Rond twaalf uur middernacht besluiten we te gaan slapen. We zijn doodop.

De volgende ochtend komen we aan in Warschau, we leren snel dus we staan al tien minuten van te voren met volle bepakking bij de deur te wachten en we zijn als eerste uit de trein. We moeten hier vijf uur wachten tot de trein naar Moskou vertrekt, dus we hebben mooi even tijd om een geocache te gaan zoeken. Op een paar honderd meter vanaf het station zou er een moeten liggen. Met alle rugtassen, in de zon, gaan we op weg. Het valt niet mee, maar ja, je moet er wat voor over hebben om een land aan je lijstje toe te kunnen voegen! Als we ‘m gevonden hebben gaan we snel weer terug naar het koele station en wachten daar op de trein. Ook nu hebben we een eigen coupe, we lezen wat en kijken veel uit het raam naar het voorbijtrekkende landschap. Na een paar uur komen we bij de grens met Wit-Rusland, dit blijkt een hele belevenis te zijn. Eerst de Poolse douane, stukje rijden, douane van Wit-Rusland, weer een stukje rijden. Dan worden we een hangar binnengereden waar mannen in oranje hesjes direct onder de trein kruipen. Hier wordt het onderstel van de trein gewisseld, omdat er in Rusland een ander type rails ligt. Alles bij elkaar zijn we hier een paar uur mee bezig. Uiteindelijk kunnen we weer op weg, door naar Rusland!

Om 10.30u komen we aan in Moskou. Onze host Dimitri staat op het perron op ons te wachten. Deze keurige man neemt ons vlot mee naar zijn auto. Hij vertelt dat hij ons in zo'n 20 minuten bij onze homestay zal brengen. Relaxed achterin de auto zittend rijden we dwars door Moskou. Onderweg vertelt Dimitri ons het een en ander over de stad en de gebouwen. Wat ons opvalt is dat er erg veel kolossale gebouwen zijn. Wanneer Tom een gigantisch gebouw met tal van ornamenten ziet informeert hij bij Dimitri wat het voor gebouw is. Een overheidsgebouw? Een duur hotel? Nee, het zijn simpelweg appartementen.
Na de auto geparkeerd te hebben lopen we met Dimitri naar de ingang van een flat. De deur heeft een bijzonder mechanisme om open te gaan. Het zou zo in een "Wie is de Mol?" spel kunnen. Er moet eerst een metalen stokje in een gat gestopt worden, vervolgens moeten er verschillende nummers met draaiknoppen ingesteld worden en op een knop gedrukt worden om de deur te openen. Binnen in het toch vrij grote appartementen complex stappen we in een friemel klein liftje naar boven. Daar is dan eindelijk ons verblijf voor de komende dagen. We verblijven bij een meneer Vladimir thuis. Dit is een niet engels sprekende, weinig spraakzame, toch vriendelijke man van rond de vijftig jaar. We slapen in zijn woonkamer op een slaapbank. Het is leuk om eens een kijkje te kunnen nemen in een Russisch huis. Er staan veel ouderwetse meubels en zijn veel tierelantijntjes te vinden. Vladimir trekt zich al gauw terug in een andere ruimte. Omdat we al de volgende dag middernacht weer vertrekken besluiten we snel op pad te gaan om de stad te bekijken. We gaan met de metro naar het centrum. Wij zijn erg onder de indruk van de metro. Zo heeft Moskou het meest uitgebreide metro netwerk dat wij ooit gezien hebben.(zie foto) Daarnaast zijn de perrons en gangen erg mooi versierd. Erg groots en pompeus allemaal. We hebben soms het gevoel in de Efteling te zijn. We besluiten om als eerste wat te gaan eten in een gezellige winkelstraat. Hierna gaan we naar het welbekende Kremlin. We besluiten om het Kremlin ook binnen de muren te bekijken. Bijzonder mooi of indrukwekkend vinden we de gebouwen binnen deze muren niet, maar we vinden het wel bijzonder om hier een keer te lopen. Na het Kremlin bekijken we het Rode plein en de Saint Basil Cathedral te bekijken. Ook erg leuk om een keer te zien. Na wat gegeten te hebben gaan we terug naar het appartement. Vlak bij het appartement staat een Arc de Triomph. Deze is gebouwd nadat de Russen Napoleon had verslagen. We bekijken ook dit gebouw nog even en gaan daarna terug naar onze gezellige Vladimir.

De tweede dag in Moskou besluiten we een wandeling te doen die we in een van de vele toeristische blaadjes hebben gevonden. De wandeling begint bij de universiteit, een groot, indrukwekkend gebouw van 240 meter hoog en gaat verder langs een uitkijkpunt over de stad. Blijkbaar een van de toeristische hoogtepunten, want elke 5 minuten wordt er een buslading Aziaten gedropt, die direct als een idioot foto’s beginnen te maken met hun selfiestick. We lopen verder naar de rivier en doen een boottochtje, zodat we de stad ook vanaf het water kunnen bekijken. We eindigen de dag in Gorky-park, een groot park met een vijver waar je kunt roeien of waterfietsen, een klein aangelegd strandje, waar de Russen dan ook direct in hun bikini gaan liggen. Verder wordt er druk geskate en kun je er eten, we relaxen hier een tijdje en vinden weer een geocache. Daarna gaan we terug naar ‘huis’, omdat we ’s avonds opgehaald worden om weer op de trein te stappen, richting Mongolie!